Τίτλος: Η τελευταία μαύρη γάτα
Συγγραφέας: Ευγένιος Τριβιζάς
Μετάφραση: Μεταίχμιο
Εκδόσεις: Γκοβόστη
Συγγραφέας: Ευγένιος Τριβιζάς
Μετάφραση: Μεταίχμιο
Εκδόσεις: Γκοβόστη
Χώρα: Ελλάδα
«Σας τα λέω όλα αυτά γιατί εδώ στο νησί μας, όπως κι αλλού, οι γάτες ξεχνάνε, οι άνθρωποι ξεχνάνε και η τρέλα δεν θέλει πολύ να φουντώσει πάλι φτου ξανά κι απ΄ την αρχή...»
Έτσι ξεκινά το βιβλίο του Ε. Τριβιζά, που η υπόθεσή του διαδραματίζεται σε ένα νησί και οι κύριοι πρωταγωνιστές του είναι γάτες. Μέσα από τα μάτια ενός μαύρου γάτου, ο οποίος είναι και ο αφηγητής της ιστορίας, παρακολουθούμε την μυστηριώδη εξαφάνισή τους. Στο νησί δρα μια οργάνωση προληπτικών, οι οποίοι, μετά από μυστική συνάντηση με την κυβέρνηση, κάνουν μια συντονισμένη προσπάθεια να πείσουν την κοινή γνώμη, ότι για όλα τα άσχημα που τους συμβαίνουν, υπαίτιοι είναι οι μαύρες γάτες.
«- Τι εννοείται κύριε Δελαγόπα; Τι σχέση έχουν οι γάτες με τα οικονομικά και τα άλλα δυσεπίλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση; ακούστηκε κάπως ενοχλημένη η φωνή του πρωθυπουργού.
- Έχουν άμεση σχέση! Ναι! Μην απορείτε! Οι μαύρες γάτες μπορεί να σας φανούν εξαιρετικά χρήσιμες! Δεν υπερβάλλω αν σας πω ότι κυριολεκτικά μπορεί να σας σώσουν! Μπορεί ακόμα και να εγγυηθούν την επανεκλογή σας!»
Καθώς βλέπουμε τις μαύρες γάτες να εξοντώνονται από τους πολίτες, κάποιες από αυτές προσπαθούν να οργανωθούν για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση στην οποία βρέθηκαν. Εκμεταλλευόμενες το χάρισμα να είναι αθόρυβες, παρακολουθούν μυστικά ανθρώπους οι οποίοι σχετίζονται άμεσα με αυτόν τον παραλογισμό, συλλέγουν πληροφορίες και προσπαθούν να οργανώσουν τρόπους δράσεις. Αντιμετωπίζουν την αδιαφορία γάτων άλλων χρωμάτων, οι οποίες βέβαια, θα αντιμετωπίσουν τον ίδιο κίνδυνο, όταν θα αρχίσει να μειώνεται δραματικά ο αριθμός των μαύρων, καθώς αυτή η τρέλα συνεχίζεται.
Παράλληλα, εξιστορούνται και οι ερωτικές περιπέτειες του πρωταγωνιστή. Σπιτόγατοι και γάτοι του δρόμου που πριν νιαούριζαν και ερωτοτροπούσαν, μέσα από αυτόν τον κατατρεγμό, άλλοι διαλύουν τις σχέσεις τους επηρεασμένοι από τον φόβο και άλλοι έρχονται πιο κοντά μέσα από τον αγώνα για την επιβίωση.
«-Και η αγάπη μας; Τα όνειρά μας; Οι όρκοι που δίναμε στο φεγγαρόφωτο; Δε με αγαπάς πια; Δε με λαχταράς όπως εγώ; Δεν είσαι το ταίρι μου, η ψιψίνα μου, η αγατούλα μου;
-Εσένα σε αγαπώ. Δε λέω... Το χρώμα σου είναι που με προβληματίζει.»
Κατά βάση είναι ένα παιδικό/εφηβικό βιβλίο, όμως μπορεί να διαβαστεί ευχάριστα και από μεγαλύτερους. Θίγονται θέματα με έντεχνο λογοτεχνικό τρόπο που αφορούν τον ρατσισμό, την προπαγάνδα, τον φανατισμό, που βιώνουν αυτά τα συμπαθητικά τετράποδα. Κάνει όμορφα λογοπαίγνια, κυρίως με την λέξη γάτα και με το χιούμορ του εξομαλύνει και απαλύνει αυτές τις φριχτές εκφάνσεις που έχουμε βιώσει στην ιστορία μας.
«Η Τελευταία μαύρη γάτα», είναι μια αξιόλογη προσπάθεια να θιχτούν δύσκολα ζητήματα που ταλανίζουν μια κοινωνία και αυτό που το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον, είναι που αναφέρει σε αυτά με απλά και κατανοητά λόγια, ώστε να προβληματίσει και να εσνισχύσει την κριτική σκέψη.
«- Ε, και λοιπόν; Έλα στα συγκαλά σου, παιδάκι μου! Επειδή το λένε όλοι, δε σημαίνει ότι είναι αλήθεια. Η αληθινή αλήθεια δεν είναι αυτή! Είναι άλλη!»
(Η πρώτη δημοσίευση του κειμένου έγινε στην Λέσχη του Βιβλίου)
